Ömer Seyfettin'in Kısaca Hayatı

Ömer Seyfettin

Türk edebiyatının önde gelen hikayecilerinden Ömer Seyfettin, 1884 yılında Gönen'de dünyaya geldi. Eğitimine Mahalle Mektebinde başladı. Daha sonra sırasıyla Eyüp Askeri Baytar Rüştiyesi, Edirne Askeri İdadisi ve Mekteb-i Harbiye-i Şahane'de öğrenim gördü.

Piyade Asteğmen olarak mezun olduktan sonra bir süre orduda görev yapan Ömer Seyfettin, 1911 yılında kendini tamamen edebi çalışmalarına verebilmek için ordudan ayrıldı. Ali Canip Yöntem ve Ziya Gökalp'le birlikte "Gençler Kalemler" adında bir dergi çıkardı. Bu dergide yayımlanan "Yeni Lisan" başlıklı yazısı, Milli Edebiyat'ın başlangıç noktasını oluşturmuştur. 

Balkan Savaşı'nın başlaması üzerine askere çağrıldı. Yunanlılara karşı savaşan Seyfettin, Yanya Kalesi'nin savunması sırasında esir düştü. Bir yıl süren tutsaklığın ardından İstanbul'a döndü. 

Askerlikten ikinci kez istifa etmesinin ardından Kabataş Lisesi'nde edebiyat öğretmeni olarak görev yapmaya başladı. Ömer Seyfettin, 6 Mart 1929 tarihinde hayata gözlerini yumdu. 

ÖMER SEYFETTİN'İN EDEBİ KİŞİLİĞİ

Ömer Seyfettin'in edebiyata en büyük hizmetleri; edebiyatı şairanelikten kurtarmak, okura arı Türkçe'nin tadını hatırlatmak, İstanbul'dan dışarı çıkamayan gözlemciliği yurt düzeyine, Balkan yörelerine doğru genişletmektir. [1]

DAHA KISA BİR ANLATIMLA ÖMER SEYFETTİN'İN HAYATI

ÖMER SEYFETTİN'İN BAZI ESERLERİ

Yalnız Efe

Efruz Bey

Kaşağı
Diyet
Pembe İncili Kaftan
Falaka
Asilzadeler
Harem
Yüksek Ökçeler
Beyaz Lale
Primo Türk Çocuğu
Başını Vermeyen Şehit
Asilzadeler

KAYNAKÇA

[1] Haldun Taner, Milliyet gazetesi, 04.03.1984